Birbirini deli gibi seven iki çiçek varmış. Bu aşıklar
baharda buluşur hoş sohbet eder koklaşır, kış olunca kar altında
kalır,kavuşmayı bir başka bahara bırakırlarmış.Bu sıla-vuslat durmadan
devredermiş.
Birgün çiçeklerden birisi diğerine:''Biz seninle her bahar
buluşuyoruz ne güzel hasret gideriyoruz gel senle bu kış soğuğa inat kar altına
girmeyelim, üşüsek de donsak da yine beraber olalım bizim aşkımız bizi ısıtır
zaten.'' demiş ve diğer seven çiçek bu teklifi memnuniyetle kabul etmiş.Kardelen, o çok sevdiği menekşesi ile her baharda buluşur
fakat onu her yeri donatan diğer çiçeklerden kıskanırmış. Kışın ortasında,
hiçbir çiçeğin açmaya cesaret edemeyeceği bir ortamda aşkı ile baş başa
kalabilmek ve sevgisini gösterebilmek için beklemiş. Ona söz veren menekşe ise
sözünde durmamış ve açmamış. Karları delen, soğuk havaya, ayaza aldırmadan
sevgilisini beklemiş kardelen, ama kimse gelmemiş. O da soğuktan değil ama
yaşadığı hayal kırıklığından dolayı karların üzerinde gözlerini yummuş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder